* Villa Cavrois & Kortrijk: 'De Grote verleieding'

Villa Cavrois

Naar schatting bedragen de totale kosten voor de herstelwerkzaamheden van de villa en haar park ongeveer 23 miljoen euro. Dit ambitieuze restauratieproject is een uiting van de interesse van de Franse staat voor de bescherming van XXste eeuws erfgoed en regionale culturele dynamiek. Na de officiële inwijding op 12 juni 2015 zal de villa Cavrois vanaf zaterdag 13 juni worden opengesteld aan het publiek. Een bezoekersapp voor tablets maakt een interactieve rondleiding mogelijk, met een reconstructie in augmented reality van de gemeubileerde villa zoals ze er in 1932 uitzag. Een ‘artistieke infiltratie’ van kunstenaar Jean Sylvain Bieth maakt het bezoek compleet: enkele gebeurtenissen uit het leven van de familie Cavrois of uit de geschiedenis van de villa worden eruit gelicht.

Meer dan 26.000 bezoekers kwamen naar de opening van de restauratiewerf aan het publiek, ter gelegenheid van de Europese erfgoeddagen van 14 tot 29 september 2013. Hieruit blijkt depublieke interesse voor dit unieke monument, dat terecht beschouwd kan worden als een internationale referentie in de geschiedenis van de architectuur. De villa Cavrois in Croix, de residentiële voorstad van Roubaix, werd ontworpen in 1929 en voltooid in 1932. Het is een opmerkelijk voorbeeld van burgerlijke architectuur uit de eerste helft van de XXste eeuw. Tot eind 1939 wordt ze bewoond door de familie Cavrois, die daarna wegens het naderen van de Duitse troepen verplicht is het Franse departement Nord te verlaten.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog doet de villa dienst als kazerne voor de Duitse bezetters. De familie Cavrois keert terug in 1947. Op aanvraag van Paul Cavrois wordt de woning in de jarin ’50 verbouwd door de architect Pierre Barbe, om woonruimte te verschaffen aan de gezinnen van Paul en Francis, de zonen van de eigenaar. Paul Cavrois overlijdt in 1965 en zijn echtgenote in 1985. Het meubilair wordt snel verkocht (1986/1987) en het huis wordt overgenomen door een vastgoedbedrijf, dat het park wil verkavelen en de villa wil slopen. Er volgt een lange periode van verwaarlozing en vandalisme (1988-2001). Ten slotte wordt de villa in 2001 overgekocht door de Franse staat, die haar onmiddellijk beschermt en vervolgens restaureert. In 1990 wordt de Association de sauvegarde de la Villa Cavrois (Vereniging voor het behoud van de villa Cavrois) opgericht om druk uit te oefenen op de culturele en politieke instellingen die instaan voor de bescherming van de woning. De vereniging zal in juni 2015 omgedoopt worden tot Association des amis de la Villa Cavrois (Vriendenvereniging van de villa Cavrois).

Dit historische monument staat sinds kort op de lijst van het wereldwijde Iconic Houses Network, een in 2011 opgestart programma ter bescherming van emblematische huizen van de XXste eeuw. Hét bewijs dat deze woning vanaf haar ontwerp kan gerekend worden bij het beste wat de moderne architectuur van de XXste eeuw te bieden heeft.

Het Cultuurcentrum creëert in 2013 de installatie ‘Entre nous’ naar aanleiding van de herdenking van de 300ste verjaardag van de Vrede van Utrecht. Dit verdrag bepaalde in 1713 dat de Leie de natuurlijke grens werd tussen Frankrijk en België.

De woorden ‘Entre nous’ / ‘Tussen ons’ zijn gekozen om deze grens in vraag te stellen. Ze scheidt ons, want ze is tussen ons gezet én tegelijk verbindt ze ons. Het woordspelletje – positief en negatief – vertelt hoe de grensstreek voor 1713 één gemeenschappelijke regio was, waarna de toenmalige beleidsvoerders er twee territoria van maakten met de Leie als scheidingsas.

FLUX: KUNSTROUTE LANGS DE LEIE

Rivieren zijn van vitaal belang voor de ontwikkeling van een stad of regio. Naast de economische en logistieke meerwaarde van een goede ligging aan het water bepaalt een waterweg de eigenheid van een streek. De rivier verbindt steden, het water voert aan en vloeit weg. De stroom of flux verbindt, begrenst en geeft rust. Hoe komt het dat de Leiestreek zo bepalend is voor de Belgische kunstscène? Is de Leie van onmisbare betekenis bij de ontwikkeling van kunst of is ze de toevallige bindende factor tussen verschillende generaties kunstenaars en kunstliefhebbers? Wat is de aantrekkingskracht van deze 202 kilometer lange rivier?  Met Flux bieden kunstenaars een antwoord op deze vragen en laten ze het publiek volop genieten van de vele facetten die de Leie te bieden heeft. Voor de artistieke keuzes van deze kunstroute gaan de curatoren uit van twee basisprincipes:

De Leie, ontmoetingsplek voor artiesten en vreemde vogels:
De Leie is een plek van feest, ontspanning en bijzondere architectuur. Filip Dujardin gaat op een speelse manier om  met de architectuur van de Collegetoren. Elke & Bruno laten de bezoekers actief gebruik maken van hun houten velodroom. In de Broeltoren onstaat er interactie tussen de kunstenaars van Mr. Make-Do en het publiek.

&

De Leie, slagader van de Belgische kunst: 
Kunst in de Leiestreek gaat veel verder dan “Latemse Scholen”. Tussen 1860 en vandaag werd en wordt nog steeds volop geëxperimenteerd. De tentoonstelling in Broelkaai 6 neemt de bezoeker mee in een verhaal van 150 jaar kunst en creatie met de Leie als rode draad. Een verrassende tentoonstelling met sleutelfiguren zoals Xavier De Cock, Gustave Van de Woestyne en Gustave De Smet, Roger Raveel , Raoul De Keyser maar ook verhalen over de Kunstwerkstede De Coene, Buda Kunsteneiland en met hedendaagse interventies van onder meer Stief Desmet, Hans Op de Beeck en Dolores Bouckaert. De Chinese kunstenaar Zhang Kechun slaat de brug tussen deze twee uitgangspunten door vandaag in de geest van de Leieschilders uit de 19e en 20e eeuw de rivier in beeld te brengen.