Tento 'Passions secrètes ' in Vlaamse collecties
‘Passions secrètes’
Welke pistes volg je bij de creatie van een coherent en bœiend parcours?
Na het bezœken van prachtige collecties, het bestuderen van de inventarissen, het spotten van de ensembles, het ontdekken van mogelijke kruisingen en interessante dialogen tussen de werken volgde een eerste schets. Daarna werden de werken met elkaar verbonden via een spel van visuele én conceptuele verwantschappen.
Er werden verschillende parcours uitgestippeld. Eerst en vooral het parcours rond het beeld van de vrouw. Kunstenaars werden altijd geïnspireerd door het afbeelden van de vrouw, afwisselend mœder, vrouw, verleidster of minnares, door haar lichaam te verheerlijken, mœderschap te evoceren of fantasieën rond de vrouw de vrije loop te laten. De werken van Louise Bourgeois, Sergey Bratkov, Lili Dujourie, Anselm Kiefer, Annette Messager, Mimmo Rotella, Thomas Ruff, Andres Serrano of Francesca Woodman tonen – gevœlig, emotioneel en emancipatorisch – de diversiteit van deze beelden. Van ‘vrouwelijke’ esthetiek, over assertief feministisch bewustzijn tot mannelijke sublimatie: de expressie van het intieme en van de doorleefde ervaring is zeer sterk aanwezig.
Een ander klassiek thema in de kunstgeschiedenis is de spiegel, het onderwerp van een tweede traject. De spiegel is een imposant object dat speelt met het transformatieproces van het beeld.
Het brengt identiteit en verschil samen, werpt de bezœker op zichzelf terug maar ‘weerspiegelt’ de ander ook. Met werken van onder andere Robert Barry, Daniel Buren, Olafur Eliasson, Dan Graham, Jim Hodges, Ann Veronica Janssens, Kris Martin en Michelangelo Pistoletto.
Een derde wandeling gidst de bezœker doorheen het hart van een welbepaald Amerika. Onder de nœmer ‘De evocatie van Amerika, laverend tussen droom en kritiek’ worden de (vaak politieke) visiœnen van de Amerikaanse droom behandeld. Dit kan een kritische blik zijn op Amerika, synoniem met imperialisme en hegemonie, geworteld in de bewegingen van de jaren zestig en zeventig in New York, verscheurd tussen rassenstrijd en Vietnamoorlog. Dat wordt hier vertaald door erg verschillende kunstenaars, van Joseph Beuys, Matthew Day Jackson, tot Sam Durant of Danh Vo.
Dit parcours combineert meerdere generaties Amerikaanse kunstenaars uit de New Yorkse en Californische scene: Wade Guyton & Kelley Walker, Rashid Johnson, Mike Kelley, Paul McCarthy, Elizabeth Peyton, Dash Snow. Meerdere verzamelaars kijken uit naar deze beelden.
Een vierde parcours op de tentoonstelling brengt hulde aan Belgische kunstenaars als Michaël Borremans, Dirk Braeckman, Ruben Bellinkx, Thierry De Cordier, Jan Fabre, Luc Tuymans, Jan Van Oost en Jacques Verduyn.
Voor sommigen maken ze de spoken van de ironie of de zelfspot wakker, of van het symbolisme en het surrealisme, zo nadrukkelijk aanwezig bij de kunstenaars die hen voorafgingen.
Op de tentoonstelling in Tripostal werden ook enkele ensembles gecreëerd rond eenzelfde kunstenaar uit verschillende collecties, zoals Elmgreen & Dragset, Kris Martin, Juan Muñoz, Panamarenko en Thomas Schütte. Soms zijn het schokkende werken die onmiddellijk in het oog springen, andere zijn stiller maar weerspiegelen evengœd een tijdperk.
Om de deuren van de discrete plekken waar deze collecties gehuisd zijn op een kier te zetten en de bezœker mee te vœren naar de speciale wereld van de verzamelaar, gaf lille3000 de kunstenaar Gautier Deblonde een foto-opdracht. Deblonde maakte een fotoreeks die ons een moment van gezamenlijke intimiteit met deze gepassioneerde, bœiende en geheime verzamelaars schenkt.
Centre d’art contemporain in de kathedraal Notre Dame de la Treilles: Passie van Christus’ – privaatcollectie Gilbert Delaine
De kathedraal Notre-Dame-de-la-Treille is de kathedraal van Lille (Rijsel) en valt op door zijn uitvoering die half neogotisch en half modern is.
De eerste steen van de kerk werd in 1854 gelegd. De bouw zou uiteindelijk meer dan 150 jaar zou duren, wegens verschillende oorlogen en financiële gronden. In 1914 werd de kerk tot kathedraal "gepromoveerd", na de creatie van het diocees Lille in 1913. De bouw was echter nog steeds niet afgerond. De kerk kreeg een provisorische facade uit baksteen in 1947. Pas in de jaren 90 werden er weer werkzaamheden ondernomen om het gebouw te completeren. Er werd besloten de kerk in een sobere en eigentijdse stijl af te bouwen. In 1999 werden de werkzaamheden eindelijk afgerond.
De Notre-Dame is in neogotische stijl gebouwd. Het opvallendste aan het kerkgebouw is wel het zeer moderne, maar ook zeer sobere, grijze, westelijk gedeelte. De façade roept wel de gotiek in herinnering met lijnen als silhouetten van grote ramen. Het centrale gedeelte van de gevel bevat een spitsboogconstructie van 30 meter hoog, bekleed met 110 witmarmeren platen van 28 millimeter dikte die door een metalen structuur ondersteund worden. Deze constructie verleent het interieur van de kathedraal een verrassende roze-oranje gloed. Het roosvenster dat de spitsboog topt heeft een diameter van 6,5 meter en heeft de Wederopstanding als thema.
De kathedraal is één van de bezienswaardigheden van de stad Lille en vormt een verrassend contrast met de oude wijk waar ze in staat.
In de crypte van de kerk werd op privaat initiatief van Gilbert Delaine, een Duinkerkenaar, een kunstcollectie met als thema ‘ de Passie van Christus’ ondergebracht. Een mooi contrast met de tentoonstelling welke we ’s morgens bezoeken?
Wie het daar niet op begrepen heeft kan in het Musée des Beaux Arts een tentoonstelling bezoeken over de farao Sésostris.
Senoeseret III, de Legendarische Farao
De eerste tentoonstelling van formaat die gewijd wordt aan het Egyptische Middenrijk in Frankrijk. In uitzonderlijke samenwerking met het Musée du Louvre.
De Farao Senoeseret III is één van de meest emblematische koningen uit de Egyptische Oudheid. Halfweg het Middenrijk was zijn regeerperiode een keerpunt in de geschiedenis van de Egyptische Oudheid. Deze vorst, die de initiatiefnemer was voor grote politieke en bestuurlijke hervormingen, veroverde tijdens zijn regeerperiode Nubië waar hij een netwerk van burchten liet bouwen om zo de eerste grenzen van zijn koninkrijk af te bakenen en hij onderhield intense commerciële en diplomatieke relaties met de oosterse buurlanden.
Het publiek kan de artistieke rijkdommen van een eminente regeerperiode uit het Egyptische Middenrijk, die beschouwd wordt als de gouden eeuw van de Egyptische Oudheid, ontdekken.
De tentoonstelling verzamelt ongeveer 300 werken: 200 ontleningen van de grootste internationale musea (Louvre, British Museum, Metropolitan Museum, Museum voor schone kunsten van Boston, Egyptisch Museum van Berlijn, Nationaal Museum van Khartoem en Nationaal Museum van Beiroet).
Een waardig alternatief in de namiddag?
Welke pistes volg je bij de creatie van een coherent en bœiend parcours?
Na het bezœken van prachtige collecties, het bestuderen van de inventarissen, het spotten van de ensembles, het ontdekken van mogelijke kruisingen en interessante dialogen tussen de werken volgde een eerste schets. Daarna werden de werken met elkaar verbonden via een spel van visuele én conceptuele verwantschappen.
Er werden verschillende parcours uitgestippeld. Eerst en vooral het parcours rond het beeld van de vrouw. Kunstenaars werden altijd geïnspireerd door het afbeelden van de vrouw, afwisselend mœder, vrouw, verleidster of minnares, door haar lichaam te verheerlijken, mœderschap te evoceren of fantasieën rond de vrouw de vrije loop te laten. De werken van Louise Bourgeois, Sergey Bratkov, Lili Dujourie, Anselm Kiefer, Annette Messager, Mimmo Rotella, Thomas Ruff, Andres Serrano of Francesca Woodman tonen – gevœlig, emotioneel en emancipatorisch – de diversiteit van deze beelden. Van ‘vrouwelijke’ esthetiek, over assertief feministisch bewustzijn tot mannelijke sublimatie: de expressie van het intieme en van de doorleefde ervaring is zeer sterk aanwezig.
Een ander klassiek thema in de kunstgeschiedenis is de spiegel, het onderwerp van een tweede traject. De spiegel is een imposant object dat speelt met het transformatieproces van het beeld.
Het brengt identiteit en verschil samen, werpt de bezœker op zichzelf terug maar ‘weerspiegelt’ de ander ook. Met werken van onder andere Robert Barry, Daniel Buren, Olafur Eliasson, Dan Graham, Jim Hodges, Ann Veronica Janssens, Kris Martin en Michelangelo Pistoletto.
Een derde wandeling gidst de bezœker doorheen het hart van een welbepaald Amerika. Onder de nœmer ‘De evocatie van Amerika, laverend tussen droom en kritiek’ worden de (vaak politieke) visiœnen van de Amerikaanse droom behandeld. Dit kan een kritische blik zijn op Amerika, synoniem met imperialisme en hegemonie, geworteld in de bewegingen van de jaren zestig en zeventig in New York, verscheurd tussen rassenstrijd en Vietnamoorlog. Dat wordt hier vertaald door erg verschillende kunstenaars, van Joseph Beuys, Matthew Day Jackson, tot Sam Durant of Danh Vo.
Dit parcours combineert meerdere generaties Amerikaanse kunstenaars uit de New Yorkse en Californische scene: Wade Guyton & Kelley Walker, Rashid Johnson, Mike Kelley, Paul McCarthy, Elizabeth Peyton, Dash Snow. Meerdere verzamelaars kijken uit naar deze beelden.
Een vierde parcours op de tentoonstelling brengt hulde aan Belgische kunstenaars als Michaël Borremans, Dirk Braeckman, Ruben Bellinkx, Thierry De Cordier, Jan Fabre, Luc Tuymans, Jan Van Oost en Jacques Verduyn.
Voor sommigen maken ze de spoken van de ironie of de zelfspot wakker, of van het symbolisme en het surrealisme, zo nadrukkelijk aanwezig bij de kunstenaars die hen voorafgingen.
Op de tentoonstelling in Tripostal werden ook enkele ensembles gecreëerd rond eenzelfde kunstenaar uit verschillende collecties, zoals Elmgreen & Dragset, Kris Martin, Juan Muñoz, Panamarenko en Thomas Schütte. Soms zijn het schokkende werken die onmiddellijk in het oog springen, andere zijn stiller maar weerspiegelen evengœd een tijdperk.
Om de deuren van de discrete plekken waar deze collecties gehuisd zijn op een kier te zetten en de bezœker mee te vœren naar de speciale wereld van de verzamelaar, gaf lille3000 de kunstenaar Gautier Deblonde een foto-opdracht. Deblonde maakte een fotoreeks die ons een moment van gezamenlijke intimiteit met deze gepassioneerde, bœiende en geheime verzamelaars schenkt.
Centre d’art contemporain in de kathedraal Notre Dame de la Treilles: Passie van Christus’ – privaatcollectie Gilbert Delaine
De kathedraal Notre-Dame-de-la-Treille is de kathedraal van Lille (Rijsel) en valt op door zijn uitvoering die half neogotisch en half modern is.
De eerste steen van de kerk werd in 1854 gelegd. De bouw zou uiteindelijk meer dan 150 jaar zou duren, wegens verschillende oorlogen en financiële gronden. In 1914 werd de kerk tot kathedraal "gepromoveerd", na de creatie van het diocees Lille in 1913. De bouw was echter nog steeds niet afgerond. De kerk kreeg een provisorische facade uit baksteen in 1947. Pas in de jaren 90 werden er weer werkzaamheden ondernomen om het gebouw te completeren. Er werd besloten de kerk in een sobere en eigentijdse stijl af te bouwen. In 1999 werden de werkzaamheden eindelijk afgerond.
De Notre-Dame is in neogotische stijl gebouwd. Het opvallendste aan het kerkgebouw is wel het zeer moderne, maar ook zeer sobere, grijze, westelijk gedeelte. De façade roept wel de gotiek in herinnering met lijnen als silhouetten van grote ramen. Het centrale gedeelte van de gevel bevat een spitsboogconstructie van 30 meter hoog, bekleed met 110 witmarmeren platen van 28 millimeter dikte die door een metalen structuur ondersteund worden. Deze constructie verleent het interieur van de kathedraal een verrassende roze-oranje gloed. Het roosvenster dat de spitsboog topt heeft een diameter van 6,5 meter en heeft de Wederopstanding als thema.
De kathedraal is één van de bezienswaardigheden van de stad Lille en vormt een verrassend contrast met de oude wijk waar ze in staat.
In de crypte van de kerk werd op privaat initiatief van Gilbert Delaine, een Duinkerkenaar, een kunstcollectie met als thema ‘ de Passie van Christus’ ondergebracht. Een mooi contrast met de tentoonstelling welke we ’s morgens bezoeken?
Wie het daar niet op begrepen heeft kan in het Musée des Beaux Arts een tentoonstelling bezoeken over de farao Sésostris.
Senoeseret III, de Legendarische Farao
De eerste tentoonstelling van formaat die gewijd wordt aan het Egyptische Middenrijk in Frankrijk. In uitzonderlijke samenwerking met het Musée du Louvre.
De Farao Senoeseret III is één van de meest emblematische koningen uit de Egyptische Oudheid. Halfweg het Middenrijk was zijn regeerperiode een keerpunt in de geschiedenis van de Egyptische Oudheid. Deze vorst, die de initiatiefnemer was voor grote politieke en bestuurlijke hervormingen, veroverde tijdens zijn regeerperiode Nubië waar hij een netwerk van burchten liet bouwen om zo de eerste grenzen van zijn koninkrijk af te bakenen en hij onderhield intense commerciële en diplomatieke relaties met de oosterse buurlanden.
Het publiek kan de artistieke rijkdommen van een eminente regeerperiode uit het Egyptische Middenrijk, die beschouwd wordt als de gouden eeuw van de Egyptische Oudheid, ontdekken.
De tentoonstelling verzamelt ongeveer 300 werken: 200 ontleningen van de grootste internationale musea (Louvre, British Museum, Metropolitan Museum, Museum voor schone kunsten van Boston, Egyptisch Museum van Berlijn, Nationaal Museum van Khartoem en Nationaal Museum van Beiroet).
Een waardig alternatief in de namiddag?